Συνάντησα τον Matej λίγους μήνες αφότου αποφάσισα να φύγω από την Ελλάδα και να δεχτώ μια απρόσμενη ευκαιρία εργασίας στην Ταϊλάνδη. Εργαζόμουν ως μηχανικός εκπαίδευσης εγκεφαλικών σημάτων σε μια κλινική νευροανάδρασης στην Μπανγκόκ. Ο Matej ζούσε σε μια κοντινή παραλιακή πόλη που ονομαζόταν Pattaya. Μέσω ενός κοινού φίλου, ενημερώθηκε για την επιτυχία που είχε το έργο μας στη θεραπεία εγκεφαλικών δυσλειτουργιών σε πολλούς από τους προηγούμενους πελάτες μας. Καθώς δούλευε με πολλούς ανθρώπους που χρειάζονταν βοήθεια, με έφερε κοντά σε έναν μεγάλο αριθμό ασθενών που μπορούσαμε να βοηθήσουμε.
Σύντομα, η μεγάλη ζήτηση με ανάγκασε να μετακομίσω στην Πατάγια. Ήταν μια άλλη μεγάλη αλλαγή, λίγους μήνες μετά την τεράστια αλλαγή της μετακόμισης στην Ταϊλάνδη.
Μέσα σε την όλη διαδικασία άρχισα να γίνομαι όλο και περισσότερο φίλος με τον Matej. Με καλούσε καθημερινά για μεσημεριανό γεύμα και μάλιστα με φιλοξένησε για μια εβδομάδα ενώ έψαχνα για το νέο μου σπίτι.
Το σπίτι του είχε ατελείωτο ρεύμα επισκεπτών. Άνθρωποι που ήθελαν να είναι κοντά του, να του μιλήσουν, να απολαύσουν τη ζεστασιά της οικογένειάς του. Δεν μπορούσα να τους κατηγορήσω, κι εγω ένιωθα ασφάλεια και μόνο που ήμουν εκεί.
Απολάμβανα όλες τις ιστορίες της περιπετειώδους ζωής του. Είχε ενδιαφέρον να βλέπω από πρώτο χέρι τους δημιουργικούς τρόπους με τους οποίους θα αντιμετώπιζε τα προβλήματα και όλη την εμπιστοσύνη και την σιγουριά στις αξίες του. Θαύμασα τον δεσμό και τη βαθιά αγάπη που μοιράζεται με τη γυναίκα του. Και είναι η τέλεια ισορροπία για εκείνον. Τόσο περιποιητική και φιλοπερίεργη. Κρατούσε υπό έλεγχο κάθε μικρή γωνιά στο κάστρο τους.
Ο Matej έχει αφιερώσει τη ζωή του βοηθώντας τους ανθρώπους να βρουν τον Ιησού. Δεν είμαι θρησκευόμενος και η αλήθεια είναι πως δεν απολαμβάνω ιδιαίτερα το κήρυγμα. Αυτό που σεβόμουν περισσότερο στον Matej, είναι ότι ποτέ δεν προσπάθησε να επιβάλει τις πεποιθήσεις του σε μένα. Είχαμε διαφορές στον τρόπο σκέψης μας, αλλά ποτέ δεν αφήσαμε αυτό να είναι θέμα για τη φιλία μας. Το γεγονός ότι δεν έχει την ανάγκη να επιβληθεί πάνω στους άλλους μου δείχνει ότι έχει εσωτερική γαλήνη και σιγουριά.
Αργότερα καταλήξαμε να συνεργαστούμε και μοιραστήκαμε μια αξέχαστη και διασκεδαστική ιστορία σε αυτό το απομακρυσμένο μέρος του κόσμου. Αυτή είναι η ιστορία του Matej.
Γεννήθηκα στη Σλοβενία σε μια πολυεθνική οικογένεια, ο μπαμπάς ήταν Σέρβος και η μαμά ήταν Σλοβένο-Αυστριακή. Ο μπαμπάς ήταν πάστορας και προσκλήθηκε να μετακομίσει στη Σουηδία για να ανοίξει εκκλησίες για Γιουγκοσλάβους, κάτι που συνέβη όταν ήμουν έξι ετών. Θα είχαμε συχνά επισκέπτες από όλο τον κόσμο, κάτι που μου κέντρισε το ενδιαφέρον για άλλες χώρες και πολιτισμούς. Ήμουν μανιώδης αναγνώστης και διάβαζα όλα τα βιβλία στην τοπική βιβλιοθήκη. Μου άρεσε να μελετώ τον παγκόσμιο άτλαντα με φωτογραφίες της φύσης και της άγριας ζωής σε διάφορα μέρη του κόσμου. Έμαθα τις χώρες και τις πρωτεύουσες του κόσμου και φαντάστηκα να ταξιδέψω εκεί. Έπαιζα επίσης σκάκι από μικρός και έγινα εθνικός master στα δεκαεπτά μου.
Τα πρώτα μου ταξίδια ήταν με την οικογένεια και από τα 18 μου πρώτα με φίλους, αλλά μετά μια ενδιαφέρουσα σύμπτωση με έκανε να ξεκινήσω μόνος μου τα ταξίδια. Στα 19 μου, έπρεπε να πάω στις ΗΠΑ με τον καλύτερό μου φίλο για να συμμετάσχω στο New York Chess Open, ωστόσο η μαμά του φίλου μου αρρώστησε πολύ και έμεινε στη Σουηδία. Αφού αποφάσισα να ταξιδέψω εκεί μόνος μου, συνειδητοποίησα ότι έρχομαι πολύ πιο κοντά με τους ντόπιους και έκανα περισσότερους φίλους . Επίσης, δεν χρειάστηκε να κάνω συμβιβασμούς με άλλους όταν πρόκειται να επιλέξω τι, πότε και πώς να κάνω πράγματα ενώ ταξιδεύω.
Μετά από αυτή την εμπειρία άρχισα να ταξιδεύω μόνος μου αρκετά συχνά και στα 28 μου, αφού δοκίμασα κάθε είδους δουλειά, αποφάσισα να σπουδάσω στη Ρωσία. Πάντα με γοήτευε η ιστορία και ο πολιτισμός και ήθελα πολύ να μάθω τη γλώσσα. Έμεινα για δύο χρόνια και έμαθα Ρώσικα, ωστόσο βίωσα και μια μεγάλη κρίση ζωής στη Ρωσία. Διασκέδαζα υπερβολικά και κυνηγούσα συνεχής γνωριμίες με τυχαίες κοπέλες. Όλα οδήγησαν σε μια πολύ βαθιά κατάθλιψη, κρίσεις άγχους και τελικά σκέψεις αυτοκτονίας που δεν μπορούσα να αποβάλλω.
Έφτασα σε ένα σημείο που απλά δεν άντεχα άλλο και ήμουν έτοιμος να αυτοκτονήσω. Αλλά επειδή μεγάλωσα σε μια χριστιανική οικογένεια, φώναξα τον Ιησού σε μια τελευταία απελπισμένη κραυγή για βοήθεια. Τότε ήταν που η ζωή μου ανατράπηκε εντελώς σε κλάσματα δευτερολέπτου. Ένιωσα πώς με άφησαν όλα τα βάρη και οι αρνητικές σκέψεις μου. Γέμισα με μια γαλήνη, μια αγάπη και μια χαρά που δεν είχα ξαναζήσει. Άλλαξε τη ζωή μου και μου έδωσε μια τόλμη και μια δύναμη που δεν είχα πριν. Προσπάθησα να πηδήξω από ένα αεροπλάνο με αλεξίπτωτο, αργότερα πήρα το πιστοποιητικό δύτη PADI, πρώτα το Open Water και μετά το Advanced Diver. Εργάστηκα ως υπεύθυνος ταξιδιωτικών περιηγήσεων και πήγα σε χώρες και μέρη που δεν θα μπορούσα ποτέ να επισκεφτώ διαφορετικά.
Μετά από αυτό πήρα το δίπλωμα οδήγησης μοτοσικλέτας και αγόρασα μια Harley-Davidson που οδήγησα σε όλη την Ταϊλάνδη, όπου μετακόμισα με τη γυναίκα και τα παιδιά μου το 2016. Έγινα επίσης μέλος μιας λέσχης χριστιανικής μοτοσικλέτας και εξακολουθώ να συνεργάζομαι με άνδρες από κάθε χώρα, συμπεριλαμβανομένων των πιο γνωστών και επίφοβων MC στον κόσμο.
Αλλά πρώτα πρέπει να πάω λίγο πίσω. Πριν συμβεί αυτό, γνώρισα τη γυναίκα μου στην Κοπεγχάγη πριν από δέκα χρόνια, λίγο πριν ταξιδέψω στην Ασία για έξι μήνες. Μετά την επιστροφή μου μετακομίσαμε μαζί και μετά από λίγο παντρευτήκαμε. Μετά ξεκινήσαμε να ταξιδεύουμε μαζί στη Νοτιοανατολική Ασία κάθε χειμώνα. Ταξιδεύαμε για τρεις έως έξι μήνες εκείνη την εποχή, μέναμε σε ξενοδοχεία χαμηλού κόστους και πετάγαμε με αεροπορικές εταιρείες χαμηλού κόστους.
Αφού γεννήθηκε ο πρώτος μας γιος, τον πήραμε μαζί. Ήταν μόλις 14 ημερών όταν άρχισε να ταξιδεύει μαζί μας και είχε πάει σε 25 χώρες πριν κλείσει τα 2. Ήταν πολύ εύκολο να ταξιδέψεις μαζί του, του άρεσε να τον μεταφέρουν σε πορτ μπεμπέ, του άρεσε το ζεστό κλίμα και του άρεσε να κολυμπάει στον ωκεανό ή σε πισίνες.
Ωστόσο, πάντα επιστρέφαμε στη Σουηδία για δουλειά, μέχρι να αποφασίσουμε να πάρουμε την ευκαιρία, να φέρουμε τις οικονομίες μας και να μετακομίσουμε στην Ταϊλάνδη. Ελπίζαμε να μείνουμε για ενάμιση χρόνο, αλλά καταλήξαμε να ζήσουμε εκεί για περισσότερα από τέσσερα χρόνια. Ήταν μια καταπληκτική στιγμή με τόσες πολλές εμπειρίες, καλές και κακές φυσικά.
Είχαμε τον δεύτερο και στη συνέχεια τον τρίτο γιο μας και ήταν υπέροχο για αυτούς που μεγάλωσαν με γονείς που ήταν χαρούμενοι και χωρίς άγχος, ένα από τα μεγάλα προνόμια που συνοδεύει ο νομαδικός τρόπος ζωής. Η συνάντηση με τόσους πολλούς ανθρώπους έκανε τα παιδιά πολύ κοινωνικά. Ήταν μια φοβερή και αξέχαστη στιγμή και έχουμε δημιουργήσει τόσες πολλές αναμνήσεις για όλη τη ζωή μας.
Έχω μάθει ότι πρέπει να ρισκάρεις και μάλιστα να τα ρισκάρεις όλα, αν θέλεις να ζήσεις καταπληκτικά πράγματα. Εδώ και δύο χρόνια, ζούμε ξανά στη Σουηδία. Δουλεύω και η γυναίκα μου ξεκίνησε το δικό της σαλόνι μασάζ. Κηρύττω το ευαγγέλιο του Ιησού Χριστού και υποστηρίζω ανθρώπους που αντιμετωπίζουν δυσκολίες όπως κατάθλιψη, άγχος ή σκέψεις αυτοκτονίας από όλο τον κόσμο. Η πίστη μου στον Θεό έχει αφαιρέσει όλους τους φόβους από τη ζωή μου, κάτι που μου δίνει τη δυνατότητα να δοκιμάσω πράγματα που οι φίλοι ή η οικογένειά μου θα θεωρούσαν τρελά ή τουλάχιστον πολύ επικίνδυνα.
Τώρα η ζωή μου είναι να βοηθάω τους ανθρώπους να βρουν την ελευθερία, την ειρήνη και την αγάπη που δίνει ο Ιησούς σε εμένα και την οικογένειά μου.
Η πίστη μου στον Θεό με καθοδηγεί και με βοηθά στη λήψη σημαντικών αποφάσεων, αλλά με βοηθά επίσης να βλέπω κάθε περίσταση, ακόμα και τη πιο δύσκολη, ως μια μαθησιακή εμπειρία που μεγαλώνει τον χαρακτήρα μου. Δεν βλέπω τίποτα ως αποτυχία και δεν αντιδρώ αρνητικά σε φαινομενικά άσχημα ή ανεπιθύμητα αποτελέσματα. Είμαι σε θέση να διατηρήσω την ηρεμία μου και εμπιστεύομαι το σχέδιο που έχει ο Θεός για εμένα και την οικογένειά μου. Δεν με έχει απογοητεύσει ποτέ και η ζωή δεν είναι ποτέ βαρετή!
